Η ανατομία ενός... δοντιού

Τα δόντια αποτελούνται από τρεις σκληρούς ιστούς – αδαμαντίνη, οδοντίνη, οστεΐνη- και έναν μαλακό ιστό, τον πολφό. Για να τα δούμε όμως αναλυτικότερα...

Η Αδαμαντίνη (σμάλτο)

Είναι το εξωτερικό στρώμα κάθε δοντιού στην περιοχή της μύλης, δηλαδή

στο τμήμα που βρίσκεται πάνω από τα ούλα και είναι ορατό. Είναι ο σκληρότερος

ιστός του ανθρώπινου σώματος και αποτελείται  κατά 96% από ανόργανα υλικά.

Είναι παχύτερη στην περιοχή της μασητικής επιφάνειας, ενώ σταδιακά λεπταίνει

προχωρώντας προς την βάση του δοντιού μέχρι την περιοχή του αυχένα όπου

αντικαθίσταται από την οστεΐνη που καλύπτει την ρίζα.Το σμάλτο είναι ημιδιαφανές,

επομένως οποιαδήποτε μεταβολή του χρώματος της υποκείμενης οδοντίνης,

είτε λόγω ανάπτυξης τερηδόνας είτε λόγω συσσώρευσης χρωστικών, γίνεται

εμφανής. Το φυσικό χρώμα της αδαμαντίνης ποικίλλει απο υπόλευκο έως υποκίτρινο.

Εξαιτίας της πολύ πυκνής σύστασης της απο ανόργανα μέταλλα, είναι πολύ επιρρεπής σε βλάβες από οξέα (απασβεστίωση) που προκαλούν τερηδόνα. Επίσης το σμάλτο είναι αρκετά εύθραυστο, ιδιαίτερα αν έχει υποστεί βλάβη η οδοντίνη που το υποστηρίζει.

Οστεΐνη

Η οστεΐνη είναι το εξωτερικό στρώμα της ρίζας του δοντιού και καλύπτει το τμήμα του δοντιού που βρίσκεται μέσα στο οστό κάτω από τα ούλα. Είναι περίπου όσο σκληρή και η αδαμαντίνη, αλλά έχει σχετικά μικρότερη περιεκτικότητα σε ανόργανα συστατικά.

Η οστεΐνη  έχει ελαφρά κίτρινο χρώμα, λίγο πιο ανοιχτό απο αυτό της οδοντίνης. Δεν είναι διαφανής σαν την αδαμαντίνη.

Ρόλος της είναι να προστατεύει τη ρίζα και να βοηθά στη συγκράτηση του δοντιού μέσα στο οστό της γνάθου. Συνδετικές ίνες (περιοδοντικοί σύνδεσμοι) ενώνουν την επιφάνεια της οστεΐνης με το οστό της γνάθου και κρατούν το δόντι σταθερό στην θέση του.

Προσβάλλεται από τερηδόνα ευκολότερα από ότι η τερηδόνα.

Οδοντίνη

Η οδοντίνη αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα του δοντιού. Καλύπτεται απο το σμάλτο και την οστεΐνη στις περιοχές της μύλης και της ρίζας αντίστοιχα. Περιβάλλει και προστατεύει το ζωντανό τμήμα του δοντιού, δηλαδή τον πολφό.

Η οδοντίνη έχει ελαφρά κίτρινο χρώμα και είναι αυτή που καθορίζει κυρίως το φυσικό χρώμα του δοντιού μέσα απο το σχετικά διαφανές σμάλτο. Αποτελείται κατά 70% ανόργανα συστατικά και έχει μια πορώδη δομή με μικροσωληνάρια όπου νευρικές απολήξεις που εισέρχονται από τον πολφό και καταλήγουν προς την αδαμαντίνη, κάνοντας το δόντι να αισθάνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και να αποκτά την αίσθηση του ζεστού και κρύου.

Η οδοντίνη είναι αρκετά πιο μαλακή απο την αδαμαντίνη. Είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην τερηδόνα, αν χαθεί ή αδυνατίσει το προστατευτικό στρώμα της αδαμαντίνης (ή της οστείνης) που την καλύπτει.

Ο πολφός

Ο πολφός είναι το ζωντανό κομμάτι του δοντιού. Βρίσκεται στον πολφικό θάλαμο, μιας κοιλότητας στο κέντρο της μύλης κάθε δοντιού, καθώς και μέσα στους ριζικούς σωλήνες κατά μήκος των ριζών μέχρι και το ακρορρίζιο. Ο πολφός περιέχει αγγεία, συνδετικό ιστό, νεύρα και άλλα κύτταρα όπως οδοντοβλάστες, μακροφάγα,λεμφοκύτταρα, και άλλα. Η κύρια λειτουργία του είναι η παροχή αίσθησης και η θρέψη του δοντιού. Ο πολφός σαν ζωντανός ιστός έχει τον κίνδυνο ανάπτυξης μολύνσεων. Αν εξαιτίας τερηδόνας ή μέσω ενός ραγίσματος, μικρόβια καταφέρουν να φθάσουν στον πολφό μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση και φλεγμονή. Η φλεγμονή του πολφού (πολφίτιδα) είναι μια ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση, κυρίως λόγω της υψηλής πίεσης

που δημιουργείται μέσα στον περιορισμένο χώρο του πολφικού θαλάμου. Αν μολυνθεί ο πολφός του δοντιού και δημιουργηθεί οδοντικό απόστημα, απαιτείται να γίνει ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να σωθεί το δόντι.

Περισσότερα εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9