ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ (ΑΚΙΝΗΤΗ-ΚΙΝΗΤΗ)

Τι είναι η προσθετική;

H απώλεια ενός ή περισσότερων δοντιών από ένα φυσιολογικό οδοντικό φραγμό (στόμα), δημιουργεί γενικά μια μη φυσιολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από λειτουργικά προβλήματα — δυσκολία κατά τη διαδικασία της μάσησης έως και αδυναμία μάσησης ή δυσκολία κατά την ομιλία — καθώς και αισθητικά προβλήματα με αντίκτυπο στην εικόνα του χαμόγελου του ασθενή.

Η προσθετική είναι ο κλάδος της οδοντιατρικής, ο όποιος αντικαθιστώντας τα ελλείποντα δόντια με διάφορες ακίνητες ή κινητές αποκαταστάσεις, έρχεται να δώσει απάντηση στα προαναφερθέντα προβλήματα, επαναφέροντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ομαλή λειτουργία καθώς και την υγιή και ευχάριστη αισθητικά εμφάνιση του χαμόγελου του ασθενή.

Οι προσθετικές αποκαταστάσεις χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, ανάλογα με το αν παραμένουν σταθερά κολλημένες στο στόμα του ασθενούς σε μόνιμη βάση ή μπορούν να αφαιρεθούν με ευκολία από τον ίδιο τον ασθενή.

Η ακίνητη προσθετική περιλαμβάνει τις απλές στεφάνες, τις όψεις πορσελάνης, τα ένθετα και επένθετα και τις γέφυρες.

Η κινητή προσθετική προσφέρει λύσεις σε περιπτώσεις ολικής νωδότητας (λείπουν όλα τα δόντια του ασθενούς) ή μερικής νωδότητας (λείπουν κάποια δόντια από το στόμα του ασθενούς και αποκλείεται η κατασκευή γέφυρας). Περιλαμβάνει τις ολικές και τις μερικές οδοντοστοιχίες αντίστοιχα.

Ακίνητη προσθετική

Στεφάνες (θήκες)

Όταν ένα μεμονωμένο δόντι έχει καταστραφεί σημαντικά είτε από τερηδόνα, είτε από κάποιο σπάσιμο, και η κατάστασή του δεν επιτρέπει στον οδοντίατρο να αποκαταστήσει με επιτυχία το δόντι αυτό με ένα πολύ μεγάλο σφράγισμα (το σφράγισμα δεν μπορεί να αντέξει τις δυνάμεις που ασκούνται πάνω του κατά τη διάρκεια της μάσησης), τότε η ενδεδειγμένη λύση είναι η κάλυψη του κατεστραμμένου δοντιού με μια στεφάνη.
Είναι μια κατασκευή όμοια στο σχήμα και την εμφάνιση με το αρχικά υγιές δόντι το οποίο και επικαλύπτει.

Όψεις πορσελάνης

Όταν ένα η περισσότερα πρόσθια δόντια, αποτελούν αισθητικό πρόβλημα για τον ασθενή, είτε λόγω σχήματος, χρώματος, η έλλειψης σημείων επαφής με τα παρακείμενα δόντια (αφήνουν κενό μεταξύ τους), ή ακόμη και στρεβλοφυίας (ελαφρώς στραβά δόντια), ο οδοντίατρος μπορεί να επικαλύψει τα δόντια αυτά με όψεις πορσελάνης.
Πρόκειται για λεπτές φλούδες πορσελάνης, οι οποίες με ελάχιστο τρόχισμα του προβληματικού δοντιού, επικολλώνται στην επιφάνεια του, καλύπτοντας με επιτυχία τα υποκείμενα προβλήματα.

Ένθετα και επένθετα

Είναι είδη σφραγισμάτων. Διαφέρουν από τα συνηθισμένα, γιατί ο οδοντίατρος γι’ αυτά παίρνει αποτυπώματα, και εν συνέχεια κατασκευάζονται από το οδοντοτεχνικό εργαστήριο. Έρχονται για να αποκαταστήσουν το μέρος εκείνο του δοντιού που λείπει. Τα σφραγίσματα αυτά κατασκευάζονται από μέταλλο ή πορσελάνη ή ρητίνη και συγκολλούνται στα δόντια του ασθενούς από τον οδοντίατρο. Είναι μια λύση αντί μιας μεμονωμένης στεφάνης (που θέλει τροχισμένο όλο το δόντι), όταν η βλάβη του δοντιού το επιτρέπει.

Γέφυρες στα δόντια

Οι γέφυρες αντικαθιστούν ένα ή περισσότερα δόντια που λείπουν από τον οδοντικό φραγμό. Σχηματίζονται από μια σειρά στεφάνες ενωμένες μεταξύ τους, όπου συνήθως η πρώτη και η τελευταία στεφάνη στηρίζονται στα παρακείμενα της νωδής περιοχής δόντια–στηρίγματα, και οι ενδιάμεσες στεφάνες, υποκαθιστούν τα ενδιάμεσα ελλείποντα δόντια. Πρόκειται για μια ακίνητη, συγκολλούμενη κατασκευή, την οποία ο ασθενής αδυνατεί να εξάγει από το στόμα του.

Στεφάνες και γέφυρες πάνω σε εμφυτεύματα

Το βασικό μειονέκτημα της ανάγκης τροχισμού των παρακείμενων υγιών σε πολλές περιπτώσεις δοντιών, προκειμένου να στηρίξουμε μια γέφυρα στο στόμα του ασθενή, έρχονται να επιλύσουν τα οδοντικά εμφυτεύματα.

Το οδοντικό εμφύτευμα είναι μια ειδική μεταλλική κατασκευή από τιτάνιο (ελαφρύ μέταλλο βιοσυμβατό από τον ανθρώπινο οργανισμό, το ίδιο που τοποθετούν και οι ορθοπεδικοί στα οστά), την οποία τοποθετεί στη γνάθο, μετά από απλή χειρουργική επέμβαση, σε οδοντιατρική καρέκλα, ειδικός περιοδοντολόγος-εμφυτευματολόγος. Το εμφύτευμα αυτό στην συνέχεια ενσωματώνεται με το οστούν της γνάθου και λειτουργεί σαν κανονικό δόντι! Πάνω σε αυτό το εμφύτευμα, ο εξειδικευμένος οδοντίατρος-προσθετολόγος, τοποθετεί ειδικές προσαρμοζόμενες στεφάνες ή γέφυρες οι οποίες εξυπηρετούν άψογα τις λειτουργικές δραστηριότητες του στόματος.
Έτσι, και αναπληρώνονται τα ελλείποντα δόντια, και δεν χρειάζεται να τροχιστούν τα παρακείμενα δόντια.

…

Τόσο οι στεφάνες όσο και ολόκληρες γέφυρες, μπορούν να κατασκευαστούν εξ’ ολοκλήρου από μέταλλο, ή πιο συνηθισμένα από μεταλλικό σκελετό με επικάλυψη πορσελάνης ή από πορσελάνη εξ’ ολοκλήρου, όταν αποσκοπούμε σε ένα πιο αισθητικό αποτέλεσμα.

Μπορούμε λοιπόν ανάλογα με τις αισθητικές απαιτήσεις του ασθενή, τις μασητικές δυνάμεις που εφαρμόζονται στο στόμα του, και τις οικονομικές του δυνατότητες, να επιλέξουμε ανάμεσα από διάφορα μεταλλοκράμματα, πάντοτε απόλυτα βιοσυμβατά με το στόμα του ασθενούς για τις μεταλλικές και μεταλλοπορσελάνινες αποκαταστάσεις ή ολοκεραμικές αποκαταστάσεις (ολοπορσελάνινες) με διαφορετική ποιότητα, αισθητική διαφάνεια και αντοχή.

Οι εξειδικευμένες ανάγκες κάθε ασθενούς είναι η πρώτη προτεραιότητα μας στην επιλογή των υλικών, μεθόδων και οδοντιατρικών αποκαταστάσεων, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε για την επίλυση του κάθε διαφορετικού οδοντιατρικού προβλήματος.

Κινητή προσθετική

Ολικές Οδοντοστοιχίες

Είναι οι κλασικές μασέλες όπως κοινά ονομάζονται και οι οποίες αφορούν όλα τα δόντια του στόματος. Αποτελούσαν, πριν την εμφάνιση των εμφυτευμάτων, τη μοναδική λύση για την αποκατάσταση της εμφάνισης, της ομιλίας και της σύγκλεισης ασθενών, οι οποίοι είχαν χάσει όλα τους τα δόντια, είτε της μιας ή και των δύο γνάθων. Πρόκειται για εργασίες οι οποίες πρέπει να αφαιρούνται και να καθαρίζονται από τον ίδιο τον ασθενή κάθε βράδυ. Κατασκευάζονται από ακρυλική ρητίνη (είδος πλαστικού που πολυμερίζεται), και τοποθετούνται πάνω στο βλεννογόνο του στόματος. Με την πάροδο του χρόνου, λόγω φυσιολογικών μεταβολών των ιστών του στόματος, χάνουν τη συγκράτηση τους. Η λειτουργικότητα και η αισθητική τους σίγουρα υστερούν σε σχέση με τις μεταλλοπορσελάνινες ακίνητες αποκαταστάσεις.

Επένθετες ολικές Οδοντοστοιχίες επί Εμφυτευμάτων

Το πρόβλημα της μειωμένης συγκράτησης της ολικής οδοντοστοιχίας (κυρίως στην κάτω γνάθο), έρχονται να λύσουν τα σύγχρονα οδοντικά εμφυτεύματα!

Όταν λοιπόν κάποιος φέρει μια παλιά οδοντοστοιχία που φεύγει από τη θέση της, μπορεί με την τοποθέτηση ενός έως και δύο μόνον εμφυτευμάτων στη γνάθο, και με μια απλή κατάλληλη τροποποίηση της οδοντοστοιχίας του, να επιτύχει με τον τρόπο αυτό μια σταθερή, άμεση και οικονομική λύση για το πρόβλημά του.

Μερικές Οδοντοστοιχίες

Οι μερικές οδοντοστοιχίες αποτελούν κινητές κατασκευές που μπαίνουν και βγαίνουν εύκολα από τον ίδιο τον ασθενή, και καλύπτουν τα κενά των δοντιών που λείπουν. Στηρίζονται πάνω σε υπάρχοντα δόντια όπως και οι γέφυρες, αλλά κάθονται και στον βλεννογόνο του στόματος. Αποτελούν θεραπεία εκλογής για τον οδοντίατρο, όταν το κενό που σχηματίζεται από τα ελλείποντα δόντια είναι πολύ μεγάλο και δεν είναι δυνατή η τοποθέτηση μιας ακίνητης γέφυρας. Είναι κατασκευασμένες συνήθως από μεταλλικό σκελετό και ακρυλική ρητίνη μαζί.

Οδοντικά εμφυτεύματα

Τα οδοντικά εμφυτεύματα έρχονται στις μέρες μας να δώσουν την απάντηση στα προβλήματα της κινητής οδοντοστοιχίας. Ακόμη και σε περιοχές εκτεταμένης νωδότητας έρχονται να αντικαταστήσουν πλήρως τη μερική και ολική οδοντοστοιχία προσφέροντας στον ασθενή τη δυνατότητα χρήσης ακίνητων αποκαταστάσεων οι οποίες σαφέστατα βελτιώνουν την αισθητική, την ομιλία τη μασητική ικανότητα και κατ’ επέκταση την ποιότητα ζωής του ασθενή.