Οδοντιατρική ορολογία από το Α μέχρι το Ω!

Μια σύντομη αναφορα στις βασικές ορολογίες της οδοντιατρικής...

• Αισθητική αποκατάσταση: η οδοντιατρική εργασία που αποσκοπεί στη βελτίωση της αισθητικής των δοντιών.
• Άγκιστρο: το εξάρτημα που στηρίζει το “μηχανάκι” επάνω στα δόντια.
• Αγκύρωμα: ειδικό κούμπωμα για επένθετη οδοντοστοιχία.
• Αδαμαντίνη: το “σμάλτο” του δοντιού.
• Αδροποίηση: η διαδικασία με την οποία “αγριεύουμε” τα τοιχώματα της κοιλότητας του δοντιού για να διεισδύσει ο συγκολλητικός παράγοντας και να κολλήσει καλύτερα το άσπρο σφράγισμα.
• Ακρορριζεκτομή: το κόψιμο και αφαίρεση του τελευταίου τμήματος της ρίζας σε συνδυασμό με απονεύρωση (γίνεται πάντα χειρουργικά).
• Αμάλγαμα: το κλασσικό μαύρο σφράγισμα.
• Αμμοβολή: μία ειδική τεχνική που εφαρμόζει ο Οδοντίατρος για την αφαίρεση των δύσκολων χρωστικών από τα δόντια.
• Ανασύσταση: μεγάλο σφράγισμα που καταλαμβάνει περισσότερο από το μισό δόντι.
• Ανατολή δοντιού: η διαδικασία εμφάνισης ενός δοντιού στη στοματική κοιλότητα.
• Αποτρύγωση: η αφαίρεση της πέτρας από τα δόντια, καθαρισμός.
• Άπω επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς το πίσω μέρος του στόματος.
• Αυχένας: το τμήμα του δοντιού που βρίσκεται κοντά στα ούλα.
• Βρουξισμός (τρισμός): το τρίξιμο ή σφίξιμο των δοντιών, συνήθως κατά τη διάρκεια του ύπνου.
• Γλωσσική επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς τη γλώσσα.
• Γνάθος: το σαγόνι.
• Γομφίος: το δόντι που είναι πιο γνωστό σαν “τραπεζίτης”.
• Δευτερογενής τερηδόνα: η τερηδόνα που εμφανίζεται γύρω ή κάτω από ένα παλιό σφράγισμα.
• Διχασμός ριζών: το σημείο που ενώνονται οι ρίζες στα πολύριζα δόντια.
• Δυσχρωμία: η αλλαγή του φυσικού χρώματος ενός δοντιού.
• Εγγύς επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς τη μέση γραμμή του στόματος.
• Έγκλειστο δόντι: ένα δόντι που βρίσκεται μέσα στο οστό της γνάθου και δεν έχει ανατείλει καθόλου στο στόμα.
• Εκγόμφωση: το βίαιο βγάλσιμο του δοντιού, συνήθως από πέσιμο ή χτύπημα.
• Έμφραξη: σφράγισμα.
• Εμφύτευμα: η βίδα που τοποθετείται μέσα στο οστό της γνάθου για να στηρίξει κάποιο δόντι που χάθηκε.
• Ενδοδοντική θεραπεία: η απονεύρωση.
• Επένθετη οδοντοστοιχία: η ολική οδοντοστοιχία που κουμπώνει σε ειδικές υποδοχές (αγκυρώματα) που τοποθετούνται σε ρίζες δοντιών, ή σε εμφυτεύματα.
• Επιθήλιο: η πρώτη στιβάδα (πχ των ούλων).
• Ημιέγκλειστο δόντι: ένα δόντι το οποίο βρίσκεται εν μέρει μέσα στο οστό της γνάθου και δεν έχει ανατείλει πλήρως στο στόμα.
• Κοιλότητα (οδοντική κοιλότητα): η “τρύπα” που μένει στο δόντι όταν το παρασκευάζουμε για ένα σφράγισμα.
• Κολόβωμα: το τμήμα του δοντιού που έχει τροχιστεί για θήκη.
• Κοπτική επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού με την οποία κόβουμε την τροφή (μπροστινά δόντια).
• Κροταφογναθική διάρθρωση: η άρθρωση που ενώνει το οστό της γνάθου με το κρανίο.
• Κυνόδοντας: το μυτερό δόντι που βρίσκεται πίσω από τα δυο μπροστινά δόντια.
• Κύστη: ένας σάκος γεμάτος με υγρό.
• Λεύκανση: η διαδικασία με την οποία “ασπρίζουμε” το χρώμα των δοντιών.
• Μασητική επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού με την οποία μασάμε (πίσω δόντια).
• Μερική Οδοντοστοιχία: το γνωστό μας “μηχανάκι”.
• Μεσοδόντια διαστήματα: τα διαστήματα ανάμεσα στα δόντια.
• Μύλη: το τμήμα του δοντιού που βρίσκεται έξω από τα ούλα.
• Μυλικός θάλαμος: η κοιλότητα που βρίσκεται στο εσωτερικό μέρος της μύλης και περιέχει το μυλικό τμήμα του νεύρου.
• Νεογιλά δόντια: τα πρώτα δόντια του ανθρώπου, τα παιδικά.
• Νωδότητα (μερική ή ολική): η κατάσταση απώλειας ενός ή περισσοτέρων δοντιών.
• Ξηροστομία: η μειωμένη έκκριση σάλιου στο στόμα.
• Οδοντική Χειρουργική: η ειδικότητα της Οδοντιατρικής που ασχολείται με τα σφραγίσματα.
• Οδοντική μικροβιακή πλάκα: το μαλακό επίχρισμα που δημιουργείται επάνω στα δόντια και αφαιρείται με το βούρτσισμα.
• Οδοντίνη: η ουσία του δοντιού που βρίσκεται μέσα από το “σμάλτο”.
• Οδοντινοσωληνάρια: τα σωληνάρια που διατρέχουν την οδοντίνη και μεταφέρουν τα ερεθίσματα στο νεύρο του δοντιού.
• Οίδημα: πρήξιμο.
• Ολική οδοντοστοιχία: η γνωστή μας “μασέλα”.
• Οξύ απόστημα: το επώδυνο πρήξιμο που οφείλεται σε συλλογή πύου.
• Οστεϊνη: η ουσία της ρίζας του δοντιού.
• Ουλίτιδα: η φλεγμονή των ούλων που συνοδεύεται από αιμορραγία.
• Ουλοδοντική σχισμή: η σχισμή που παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δόντια και στα ούλα.
• Παρειακή επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς το μάγουλο.
• Παροχέτευση: το άδειασμα ενός αποστήματος από το πύον (και γενικότερα κάθε συλλογής υγρού).
• Περιοδόντιο: οι ιστοί (ούλα και κόκκαλο) που βρίσκονται γύρω από το δόντι.
• Περιοδοντίτιδα: η πάθηση που εκτός από φλεγμονή και αιμορραγία των ούλων , συνοδεύεται από απορρόφηση οστού και κινητικότητα των δοντιών.
• Περιστεφανίτιδα: η πάθηση που χαρακτηρίζεται από έντονη φλεγμονή του ούλου του φρονιμίτη, το οποίο σκεπάζει το μεγαλύτερο μέρος του δοντιού και είναι πολύ επώδυνο.
• Πολφός: το νεύρο του δοντιού.
• Προγόμφιος: τα κάθε ένα από τα δυο δόντια που βρίσκονται μπροστά από τους γομφίους (τραπεζίτες).
• Ρητίνη: το πιο συνηθισμένο υλικό για λευκά σφραγίσματα.
• Ριζικός σωλήνας: ο σωλήνας που βρίσκεται στο εσωτερικό της ρίζας του δοντιού και περιέχει το ριζικό τμήμα του νεύρου.
• Ρυπαρό επίχρισμα: το υπόλειμμα που μένει επάνω στα τοιχώματα του δοντιού μετά από τρόχισμα ή κατά τη διάρκεια της απονεύρωσης και αποτελείται από υπολείμματα του δοντιού και μικρόβια.
• Στεφάνη: η θήκη.
• Σύνδεσμος ακριβείας: ειδικό κούμπωμα που στηρίζει το “μηχανάκι” επάνω στα δόντια, χωρίς να φαίνεται.
• Συρίγγιο: ο αγωγός που καταλήγει στο μικρό “σπυράκι ” που εμφανίζεται επάνω στα ούλα και περιέχει λίγο πύον χωρίς να κάνει έντονο πρήξιμο και πόνο.
• Σωφρονιστήρας: ο “φρονιμίτης ”.
• Τομέας: το μπροστινό δόντι, ο “κοπτήρας”.
• Τρυγία: η γνωστή μας “πέτρα”.
• Υπερώα: ο ουρανίσκος.
• Υπερώια επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς τον ουρανίσκο.
• Υποουλική απόξεση: η διαδικασία με την οποία αφαιρούμε την πέτρα από τη ρίζα και ταυτόχρονα “φρεσκάρουμε” τις επιφάνειες της ρίζας και των ούλων, κατά την περιοδοντική θεραπεία.
• Υποπολφικό τοίχωμα: το τοίχωμα της ρίζας που βρίσκεται κάτω από το νεύρο του δοντιού.
• Υφίζηση ούλων: η υποχώρηση των ούλων.
• Φατνίο: η τρύπα μέσα στην οποία βρίσκεται το δόντι στο κόκαλο.
• Χαλινός: η λεπτή ευκίνητη μεμβράνη που ενώνει κινητά (όπως το χείλος) με ακίνητα (όπως τα ούλα) μέρη του στόματος.
• Χειλική επιφάνεια: η επιφάνεια του δοντιού που βρίσκεται προς το χείλος.
• Χρόνιο απόστημα: η χρόνια ύπαρξη μικροβίων και λοίμωξης, χωρίς πρήξιμο και πόνο.